SAMENWERKEN MET KANKER

Natuurlijk kan ik een hele training maken hoe om te gaan met iemand die kanker heeft of herstellende is (en dat heb ik ook gedaan), maar uiteindelijk is bewustwording het allerbelangrijkst!

 

Het is een missie geworden om meer bewustwording te creëren hierover. Je vergroot hiermee het werkplezier en er is minder uitval. Een win – win situatie voor alle partijen! 

 

Maar uiteindelijk zal er een wetswijziging aan te pas moeten komen om ervoor te zorgen dat uitval voor deze doelgroep niet de enige optie wordt! Dit moet de landelijke politiek in en daar is nog heel wat meer bewustwording voor nodig!

 

 

HOE KAN IK HELPEN?

Daarom is het belangrijk om daar te beginnen waar de kanker patiënt het belangrijk vind, en dat is vaak de werkplek! 

Een groot onderdeel van het fijn vinden in een werksituatie is een goede samenwerking. Bijna iedereen heeft te maken met collega’s en leidinggevenden. 

 

Mijn visie is eigenlijk dat je met iedereen kunt samenwerken, als je maar elkaars drijfveren kent. En die kunnen best heel persoonlijk zijn. Daar is een stukje kwetsbaarheid voor nodig. Dat zal zorgen voor meer begrip, dus minder onbegrip. En in zo’n situatie kun je ook beter je grenzen aangeven. 

 

Weten wat er bij iemand speelt die kanker heeft of er herstellende van is, is dan het begin. Maar ook andersom. Heeft een collega moeite met de openheid? Waarom? Wat zit daar achter? Of is er onbegrip voor de toch vaak onzichtbare klachten?

 

DIt is iets wat goed op te lossen is! Mits je allemaal die bewustwording hebt.

 

Voor de kanker patiënt is dit cruciaal om te kunnen herstellen.
Stress om reacties van collega’s of onbegrip helpt dan zeker niet en
doet de algehele werksfeer en samenwerking vaak niet goed. Laten we
samen deze kwetsbare situatie de baas worden!

 
 

Zeker niet! Want dat is doodsimpel niet mogelijk. Geen mens die maar constant denkt hoe hij met die ene persoon moet omgaan.

 

Wat je voornamelijk hoort van mensen met kanker is dat ze het niet steeds moeten willen uitleggen. Dat als 1 woord genoeg zou zijn, ze dat het liefst zouden doen, 1 woord zeggen.

 

En ze willen zich niet constant ziek voelen. Bijvoorbeeld door erop gewezen te worden dat ze iets niet doen (omdat ze het niet kunnen).

 

Juist daar zit de oplossing! Hoe exact? Dat kan ik vertellen in een lezing of training!

 

MOET IK DAN ALTIJD REKENING HOUDEN MET...?

WAT ZEI JE NOU OVER EEN WETSWIJZIGING?

Ja, dank je wel dat je dit nog even aanstipt! Ik vind dat er een wetswijziging moet komen. En daar heb ik heel veel hulp bij nodig. Allereerst mijn visie.

Als zwangere dame heb je binnen het werkende leven een aantal voordelen (nog niet genoeg, maar dat is een andere tak van sport). Een daarvan is dat als je ziek wordt tijdens je zwangerschap en het is zwangerschaps gerelateerd (denk aan een blaasontsteking, bekkenklachten en ernstige vermoeidheid), dan kun je de ziektewet in. No questions asked, het UWV neemt tijdelijk de betaling van (een deel van) jouw loon over en de werkgever hoeft er niks bij in te schieten. Mooi toch?

Zo’n soort constructie zie ik ook voor kanker patiënten voor mij. Allereerst komt het 2de spoor te snel. Een gemiddelde behandeling en herstel duurt zo’n 1,5 jaar. Na 1 jaar komt het 2de spoor al in zicht. Dit brengt vaak veel stress met zich mee. Als dit een jaar later zou zijn, dan is de kans op een succesvol terug keren van de kanker patient vele malen groter.

Als tweede optie zouden de ziekte-uren in dat 2de jaar ook door het UWV (gedeeltelijk) vergoed kunnen worden aan de werkgever. Dit zodat de werkgever niet een jaar langer aan hoge kosten vast zit. Ook dit vergroot de kans op succesvol volledige terugkeer.

Dit alles lijkt veel geld te kosten, maar zal uiteindelijk meer besparen.

Ik heb hier ingangen en tijd en relaties en weet ik wat al niet meer voor nodig. Denk jij mij een stapje verder te kunnen helpen? Laat het mij dan ook vooral weten!
Brenda Stelpstra | Luzacware 36, 8014 PG Zwolle | 06-52004275 | info@bvassist.com | KVK 73568368 | Btw: NL001436564B30 | Powered by Themeglory